De gevaren van stoornisdenken

"Wat is gewoon en wat is bijzonder? Als ik hier zo over nadenk, schiet mij gelijk het beeld van Harry Potter te binnen. Hij kan iets wat alle andere kinderen niet kunnen. Hij kan toveren, vliegen, onzichtbaar worden en met slangen praten. Dat is bijzonder toch? Maar bij het pleeggezin waar hij woonde, kwam hij heel vaak in de problemen en moest hij in de kast slapen. Vader en moeder Duffeling vonden Harry lastig - hij ontregelde het hele gezin. Ik vraag me af of het niet andersom was. Dat vader en moeder Duffeling hem ontregelden. Bijzonder kan fijn zijn en ook heel lastig. Soms ben je bijzonder, maar meestal vindt iemand jou (bijzonder) lastig." - Ron Baars

Het lijkt wel of ieder kind tegenwoordig een stoornis heeft. Of zien we te snel problemen? Dat is waar we deze training met elkaar over in gesprek gaan.

Het is een goede zaak dat problemen sneller ontdekt worden dan vroeger. Alleen heeft dit ook een keerzijde. We plakken soms te snel labels op kinderen, ook als dat helemaal niet nodig is. Het label wordt een stuk van de identiteit van het kind. Veel factoren rondom het kind zorgen ervoor of een kind als ‘normaal’, 'lastig' of ‘bijzonder'’ gezien wordt.

Stoornissen leggen ‘de schuld’ en 'de oplossing' allebei eenzijdig bij de 'gestoorde’ of 'gelabelde’, in dit geval het kind. De vragen die je jezelf zou kunnen stellen, zijn: waarom heb ik last van dit gedrag? Hoe kan ik dit kind helpen?

In deze training krijgen pedagogisch professionalsen leerkrachten inzicht in de visie van Ron Baars over stoornisdenken en gaan we met elkaar in gesprek. We bespreken praktijkervaringen en systemische casussen.